O nas
PARK PAMIĘCI W TUSKULANACH
Zespół Parku Pamięci w Tuskulanach to wyjątkowe miejsce, które łączy w sobie kilka zupełnie różnych epok – chwalebną przeszłość i ślady popełnionych zbrodni. Wzniesiony w tym miejscu w XVI w. dwór miał status królewski. Aż do połowy XIX w. niezwykle bogato zdobiony pałac w stylu klasycystycznym był jednym z ośrodków kultury Wilna. W wieku XX karty historii uległy zmianie. Tutaj w latach 1944–1947 w tajemnicy grzebano zwłoki osób torturowanych i zamordowanych w wewnętrznym więzieniu NKGB (MGB) w Wilnie, które zostały skazane na śmierć przez sądy wojskowe ZSRS. Wielu z zabitych okupanci oskarżyli i skazali za „zdradę Ojczyzny” na podstawie art. 58 kodeksu karnego RSFRS. We wspomnianym okresie zamordowano 767 osób.
Zespół Parku Pamięci w Tuskulanach jest działem Muzeum Okupacji i Walk o Wolność Oddziału Pamięci Centrum Badań nad Ludobójstwem i Ruchem Oporu Mieszkańców Litwy. Gromadzi, bada i udostępnia materiały historyczno-dokumentalne, które odpowiadają koncepcji wystaw „Projekt – HOMO SOVIETICUS” i „Tajemnice dworu w Tuskulanach”. Zgromadzone przez muzeum eksponaty i wiedza zostały zaadaptowane i przedstawione współczesnemu społeczeństwu informacyjnemu w celu ukazania wysiłków sowieckich reżimów totalitarnego i autorytarnego na rzecz stworzenia nowego środowiska społecznego, kulturowego i politycznego.
Zespół Parku Pamięci w Tuskulanach zapewnia dostęp odwiedzających do kaplicy-kolumbarium. Organizuje wystawy, uroczystości upamiętniające, dyskusje, prezentacje książek, filmów itp. Realizuje również projekty edukacji kulturalnej, które promują potrzeby kultury, sztuki i wiedzy historycznej, przyczyniając się w ten sposób do rozwoju patriotyzmu i postaw obywatelskich.
Misję i działalność Muzeum Okupacji i Walk o Wolność oraz Parku Pamięci w Tuskulanach
Film został zrealizowany przez Tomaša Božerockiego i Rafała Marcinkeviča we współpracy z pracownikami LGGTRC (Ramunė Driaučiūnaitė, Viktoras Avgulis, Aistė Pranskūnienė, Agnė Šniaukštaitė-Beinorienė, Dovilė Lauraitienė, Ilona Ewa Lewandowska). W filmie wykorzystano fragmenty kronik filmowych z Centralnego Archiwum Państwowego Litwy i zbiory Muzeum Okupacji i Walk o Wolność.
Dźwięk -„Ketvirta Versija”. Czyta – Kamil Zalewski.